สนมวอนเฉพาะกิจ ~~~ "รางวัล...ของคนทำงาน"

กราบสวัสดีอีกทีนึงนะคับบบบคราวนี้สนมวอนแอบแวะมาแบบเฉพาะกิจ นิดหน่อย

ก่อนอื่นต้องก็ต้องกราบขอโทษอาจารย์จงที่แอบมาสายอีกแร้วววว (นั่งสำนึกผิดหน้าจอคอมฯ 3 วินาที)การเดินทางวันนี้ทำให้เข้าใจเพื่อน ๆ ที่อยู่บ้าน แล้วต้องเดินทางมาเรียนที่ลาดกระบังเลยคับ

เอาล่ะ ๆ เข้าเรื่อง
เรื่องที่สนมวอนจะมาบอกเล่าในนาทีนี้ก็คือ รางวัล...ของคนทำงาน

เรื่องมันก็มีอยู่ว่า จากการที่สนมวอนได้มีโอกาสเที่ยวล่ะ ไปทำงานในองค์กร ห้างร้าน รึบริษัทต่าง ๆ ฟูลไทม์บ้าง พาร์ทไทม์บ้าง ก็จะได้มีโอกาสเห็นการทำงาน ระบบงาน สิ่งแวดล้อม ต่าง ๆ ที่ เกิดขึ้นในองค์กร แต่มีสิ่งหนึ่งที่สะดุดใจ และฉุกคิดขึ้นมาในวันนี้ ก็คือเรื่อง รางวัล...ของการทำงาน คือ เช่น พนักงานทำงานตลอด ไม่ขาด ไม่ลา ไม่ป่วย ก็จะได้เบี้ยขยัน หรือว่า โบนัสประจำปี ค่าคอมมิชชัน อะไรประมาณนี้ แต่สิ่งที่สนมวอนกล่าวมาเมื่อกี๊นี้ อยู่ ๆ มันก็จะได้มาเลย มันก็คงไม่ได้ องค์กรคงจะไม่ได้ใจดี หยิบยื่นมาให้เราขนาดนั้นหรอกครับ เราก็คงจะต้องมีอะไรตอบแทนให้กับองค์กรก่อน เช่น ทำยอดขายสูง ๆ ตั้งใจทำงานอะไรประมาณนั้น

ซึ่ง "รางวัล" ที่ว่า หลายคนอาจจะมองว่าเป็น เงิน สิ่ง ตอบแทน ต่าง ๆ แต่ สนมวอน ซึ่งก็น่าจะเรียกว่า เป็นคนทำงานคนนึงเหมือนกันนะคับ คิดออกไปอีกมุมหนึ่ง กับสิ่งที่เรียกว่า "รางวัล ของการทำงาน"นั่นก็คือ "การที่ได้เห็นงานที่เราทำนั้น ประสบความสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี" สนมวอนคิดแบบนั้นจริง ๆ นะคับ ยกตัวอย่าง อย่างตอนที่ไปเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ เวลาที่ได้เห็นเด็กที่เราสอน ทำโจทย์ได้ เข้าใจโจทย์นะ พอได้มองตาน้องที่น้องเข้ารู้สึกว่าตนเองทำได้ ในใจตอนนั้นแบบ อืม ภูมิใจ อ่ะที่เราสามารถถ่ายทอดความรู้ให้เด็กคนนึงเข้าใจถึงจะแค่คนเดียวก็ตาม อารมณ์ตอนนั้นแบบรู้สึกดีใจมากกว่าการไปกดตู้ เอ ที เอ็ม ตอนสิ้นเดือนแล้วพบว่าเงินเดือนเข้าแล้วเสียอีก !!

ซึ่งจากความคิดตรงนั้น แล้วนำมาคิดตามกับ การนำเสนองานของพวกเราในวันนี้ ก็ทำให้สนมวอนคิดได้อีกว่า เราก็ควร จะมี "รางวัล" ให้กับผลงานที่เกิดจากการทำงานของพวกเรา SASD09 ที่ผ่านมาในวันนี้ บ้าง เพราะก็ถือว่า เป็นการ "ทำงาน" ได้เหมือนกัน

ก่อนอื่น สนมให้รางวัล ตัวเอง ที่ดำเนินการทำงานจนเสร็จสิ้นไปได้ แต่ก็รีบรางวัลของตัวเองคืน จากการ "มาสาย"

ขอบคุณ ป๋า (เกรียงไกร) ที่กล้าตาย โทรไปถามถึงรายละเอียดการทำงาน งานนี้ จากอาจารย์จงฯ ป๋า ยังทำหน้าที่หัวหน้าsec ได้ดีเสมอมา แต่ก็อย่าลืมหน้าที่ที่สำคัญของตัวเองในขณะนี้นะคับ

ขอบคุณ ป๋า (อีกที) ที่รับผิดชอบทำเกมที่2 พีระมิดโครงสร้างงาน+องค์กร อันนั้น งดงามมาก ๆ เลย

ขอบคุณ ปุ๋ย(ปวีณา) ที่ช่วยทำพาวเวอร์ พอยท์ และช่วยคิดโจทย์เกมที่1 ของสนมวอนบางข้อ และยังอยู่เป็นเพื่อนสนมจนดึกมากมาย อีกต่างหาก

ขอบคุณ จุนคุง(จิราพร) ย้วย(นัฐญา) และ ม๋วย(นิติรัตน์) ที่ช่วยกันคิดคำถามของ เกมที่1 และช่วยป๋า ทำพีระมิดในเกมที่2 สนมวอนแอบขอโทษนิดส์นึงที่ งี่เง่า เล็กน้อยใส่ม๋วยกับย้วยไป

ขอบคุณ มี๋(อาทิตย์) ที่กล้าตายมาช่วยพรีเซนต์พาวเวอร์พอยท์ทบทวนของเกมที่1 ให้ (เรียนสาขาเดียวกัน เพิ่งได้คุยกันวันนี้ล่ะ งดงามจริง ๆ ) ขอบคุณ มาก ๆ คับ

ขอบคุณ ป้าแมว(มนัสนันท์) ที่อุตส่าห์บินตรงมาจากปากช่อง เพื่อมาพรีเซนต์และเป็นพิธีกรในเกมที่2 ของป๋าให้ (แกหาตัวเจอยากมากข่ะ ได้เจอกันที่นึงแทบอยากกอด)

ขอบคุณ กะตอบ(วันนิดา) ที่ออกมาเป็นพิธีกรในเกมที่1 ของสนมวอน และ น้องเดีย(นันท์ปกรณ์) ที่เป็นผู้ช่วยพิธีกรถือถุงพี่โดมและพี่เคน ไปให้อาจารย์จง และเพื่อน ๆ ล้วง งดงามมากเลยคับ น้องเดีย

คุณ นิว น้ำ แหม่ม ที่มาเป็นพรีเซนเตอร์ ถือป้าย เป่า ยิง ฉุบ ให้ เธอสามคน อยู่ด้วยกันแล้ว งดงามมาก ๆ ครับ ขอบคุณ ๆ

ขอบคุณอาจารย์จงฯ ที่สั่งงานขึ้นมาให้พวกเราได้ทำงานร่วมกันจนเสร็จลุล่วงไป ถึงจะไม่ดีเลิศ 100% แต่เชื่อว่าทุกคนน่าจะภูมิใจ

และในสุดท้าย ๆ ขอบคุณเพื่อน ๆ (และพี่ 1 คน) ที่มีส่วนร่วมในเกมของทั้งสนม และก็ป๋าครับ วันนี้สนมมีความสุขมาก ๆ ในฐานะ "คนทำงาน" คนนึงที่ได้เห็นงาน ๆ นี้สำเร็ง ออกมาได้ โดยมี ทุก ๆ คน ที่ทำงาน ร่วมกัน ขอบคุณจริง ๆ ครับ

และในท้ายที่สุด...(จริง ๆ ) ก็คือ พระมารดา หรือ ท่านแม่ของสนม ที่สอนให้รู้จักการทำงานตั้งแต่ อายุ 13 กลับไปบ้านเมื่อไหร่จะไปกราบงาม ๆ เรยย หุหุ

คงจะเป็นจริง อย่างที่ อาจารย์ บอกนั่นแหละว่า ระบบใดระบบหนึ่ง จะมีประสิทธิภาพได้ ก็ต่อเมื่อ ระบบ ระบบนั้น สามารถทำงานร่วมกัน (แห่ะ ๆ จำไม่ค่อยได้ แอบ แถ นิดนึง แต่คิดว่าประมาณนี้อ่าคับ)

วันนี้ พวกเราทำงานร่วมกันได้...จนสำเร็จ...ถ้างั้น...พวกเรา ก็เป็น "ระบบ" แล้ว ซิครับ !!
ฝากไว้เท่านี้คับ...เจอกันใหม่งานหน้า

ขออภัยหาก บทความนี้ รบกวนท่าน

สนมวอน (เวอร์ชั่น โน ฟอแมท)